مجتبی رمزی

(۱۳۵۴)، تهران

 

 

«به عنوان وارث انبوه ژن های نیاکانی کهن، دیوانه وار عاشق حیوانات
هستم، گرچه دیگر ترسی ماورایی از آنها ندارم. و مجذوب زیبایی
زنانه هستم گرچه به زاد و ولد نمی اندیشم. به تقدیر و بخت ایمان
دارم هر چند بنای زندگیم بر تلاش بی وقفه و عقلانیت است و امید
بی کرانه و ریسک پذیری قماربازان را ستایش می کنم با اینکه هیچ
وقت قمارباز نبوده ام.»

مجسمه های رمزی از هیبتی انسانی برخوردارند. ایده ی یکایک از
حیث تصویری برخاسته از هنر باستانی و پیشاتاریخی اند. به سخن
دیگر، مجسمه های روایتگر باستانی که روزگاری در نقش توتم مورد
پرستش قرار می گرفتند.
رمزی امروزه، از رهگذر خلق این مخلوقات و حیوانات ترکیبی روایت
خود را بازگو می کند.

لیلاج
۱۴۵ در۸۰ در۵۰ سانتی متر، برنز، ۲۰۱۹

 

پوکر فیس
۵۲ در۲۳ در۲۷ سانتی متر، برنز، ۲۰۱۹