فرامرز پیل آرام

( ۱۳۶۲ – ۱۳۱۶)، تهران
نقاش، خوشنویس

 

 

او با علاقه و توجه به هنرهای سنتی ایران نظیر کاشیکاری و در مسیر

یافتن راه‌های نو برای ترکیب‌بندی های جدید و دریافت این نکته

که خط فارسی به ویژه نستعلیق در تلفیق با نقاشی ویژگی ممتازی

به تابلوها می‌بخشد، به آموختن خطاطی در انجمن خوشنویسان پرداخت.

از آن پس، خط دستمایه اصلی آثار او شد. پیل آرام با کاربرد خط در نقاشی،

به خطاطی شکل نوینی بخشید و آن را از چارچوب‌های سنتی

خارج ساخت.

 

در جایی گفته بود:
«من با تخیلات خاص خود، غم‌ها و شادی‌های اطراف را به هم آمیخته‌ام.

از تکرار یک فرم و ادغام عنصر خط در یکدیگر، در اندیشه من، یک وحدت

خاص ذهنی به وجود می‌آید که در اصل به واقعیت می‌پیوندد و ـ از نظر

من ـ قابل فهم و تفسیر است. همه ترکیب‌های کار من، خود نشان‌دهنده

یک مفهوم واحد ذهنی است. آنچه احساس مرا راضی می‌کند،

حیات‌بخشیدن دوباره به عناصر از یاد‌رفته زندگی است

۷۰ در ۷۰ سانتی متر/ رنگ و روغن روی مقوا / ۱۳۴۹

 

۷۰ در ۷۰ سانتی متر/ رنگ و روغن روی مقوا / ۱۳۴۹