فیروزه بختیاری
متولد ۱۳۳۷ تهران
تحصیلات لیسانس مترجمی زبان انگلیسی.
شروع فعالیت‌های هنری از سال ۱۳۷۰
عضو انجمن نقاشان ایران.
عضو موسسه توسعه هنرهای تجسمی ایران.
دارای گواهینامه دوره پیشبرد و ارائه تحت نظر استاد عیسی جباری و زروان روحبخشان
آثار چاپ‌شده:
۱۴۰۲ – هنرمندان برگزیده در کتاب زنان نقاش معاصر ایران.
۲۰۲۰ – اثر برگزیده در واشنگتن دی سی (Veno Art)
۲۰۱۹ – اثر برگزیده در لئون فرانسه چاپ در مجله Featured Artist
۲۰۱۵ – ۲۰۱۷ ارایه اثر در موزه دیانگ سانفرانسیسکو.
۱۳۹۶ – چاپ اثر در کتاب باغ ایرانی
۱۳۹۴ – چاپ اثر در کتاب هنر و زنجیره امید
۱۳۹۳/۹۵/۹۷_چاپ آثار در کتاب شهر هشتم.
نمایشگاه های انفرادی :
۱۴۰۰- گالری سهراب(مزامیر)
۱۴۰۰- گالری گلستان (پیدای نا پیدا)
۱۳۹۶- گالری فردا (خیال فیروزه ای)
۱۳۹۶- گالری شکوه ( طبیعت از نگاه فیروزه بختیاری)
۱۳۹۳ – گالری آتشزاد ( نقاشی های فیروزه بختیاری)
۲۰۰۸ – اقامتگاه سفیر هند در تهران
۲۰۰۷ – بخش فرهنگی مدرسه ایتالیایی تهران
۲۰۰۶ – برنامه خیریه بانوان دیپلمات در برج کوه نور.
و حضور در بیش از ۶۰ نمایشگاه گروهی و چندین نمایشگاه خارج از کشور
۱۶۰ در۱۴۰ ﺳﺎﻧﺘﻰ ﻣﺘﺮ/ اﮐﺮﯾﻠﯿﮏ روى ﺑﻮم /۲۰۲۲
۱۶۰ در۱۳۰ ﺳﺎﻧﺘﻰ ﻣﺘﺮ/ اﮐﺮﯾﻠﯿﮏ روى ﺑﻮم /۲۰۲۲
۱۶۰ در۱۴۰ ﺳﺎﻧﺘﻰ ﻣﺘﺮ/ اﮐﺮﯾﻠﯿﮏ روى ﺑﻮم /۲۰۲۲
۱۶۰ در۱۳۰ ﺳﺎﻧﺘﻰ ﻣﺘﺮ/ اﮐﺮﯾﻠﯿﮏ روى ﺑﻮم /۲۰۲۲
۱۴۰ در۱۲۰ ﺳﺎﻧﺘﻰ ﻣﺘﺮ/ اﮐﺮﯾﻠﯿﮏ روى ﺑﻮم /۲۰۲۲
گزارش گشایش نمایشگاه «آنِ بیکران» نقاشی های فیروزه بختیاری
مقصد، پلاک ۱۴۲ ساختمانی بازسازی شده در خیابان سمیه تهران است. با اینکه داربست ها،پیاده رو را برای برافراشتن یک ساختمان بلند مرتبه در مجاورت این نگارخانه مسدود کرده اند، اما جمعیتی قابل توجه موانع را پشت سر گذاشته اند تا از جدیدترین نقاشی های «فیروزه بختیاری» در نگارخانه «سهراب» دیدن کنند.بر اعلان نمایشگاه که در ورودی نگارخانه نصب شده، عنوان «آنِ بیکران» به چشم می خورد .عنوانی که به تعبیر نمایشگاه گردانِ این رویداد، ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ ﺗﮑﺮار ﺷﻮﻧﺪه ای است ﮐﻪ ﮔﯿﺎﻫﺎنِ رﻧﮕﯿﻦ را ﻣﻰﺟﻨﺒﺎﻧَﺪ.
غروب جمعه دهمین روزِ شهریور ۱۴۰۲ شمسی است . پاییز ،پادشاه فصل ها ، گاهی از پنجره سرک می کشد و با کرشمه خود، ابراز وجود می کند؛ اما در مواجهه با هُرم گرما ،پا پس می نَهَد و انتظار را پیشه می کند .سلطنت تابستان اما ، همیشگی نیست!
در این جا و آن جای نگارخانه، چهره های آشنای هنر دیده می شوند : لیلی گلستان،علی خسروی ،کیومرث هارپا، عباس مشهدی زاده، کیومرث کیاست،احمد مقدسی ، کوروش قاضی مراد، مرتضی اسدی،جاوید رمضانی،سعید باباوند، رضا حسینی ،شاهرخ فر یوسفی،علی گلباز، آناهیتا ابوترابی ،عبدی اسبقی ، کوروش معتقدی ، محمد شمس، محسن بنی اسدی ، آریو فرضی و …. شاهین ترکمن، میزبان این رویداد!
لی لی گلستان مدیر نگارخانه گلستان و مترجم پیشکسوت،با حضور خود در دقائق ابتدایی نمایشگاه، حس و حالی دیگر به فضا می دهد.او از نخستین بازدید کنندگان این نمایشگاه است که ضمن تمجید از کارها، در سخنانی کوتاه، در باره این هنرمند و آثار جدید او می گوید:« از شروع کار خانم بختیاری ، فکر می کنم از سال ۱۳۹۴ در نمایشگاه صد اثر صد هنرمند ، با ایشان همکاری داشته ام.ایشان در کارش پیشرفت فوق العاده ای داشته .فیروزه بختیاری هنرمند جستجوگری است و با نگاه به آثار این نمایشگاه می بینم که صد و هشتاد درجه در جهت مثبت چرخیده است. این نمایشگاه را خیلی دوست دارم ؛ خصوصاً تکنیک رنگ گذاری ایشان خیلی موفق و دقیق بوده است .»
در اثنای نمایشگاه،فرصتی فراهم می شود تا فیروزه بختیاری اندکی درباره اجرای این آثار و رویکرد نقاشانه خود بگوید:« اجرای این آثار از آبانِ سال گذشته آغاز شد و تا یک ماه پیش نیز ادامه داشت .چیزی که من را در سودای نقاشی پیش می‌بَرَد، تعمق در خصلت‌های پایدار طبیعت است .می توانم نقاشی را نوعی کشف و شهود به حساب آورم که به اتکای جستجو در طبیعت انجام می شود. این نقاشی‌ها فضایی انتزاعی و اکسپرسیون دارند و من،هر آنچه را در رویاهایم هست و در درونم غلیان می‌کند، روی بوم آورده ام.»
ﻋﯿﺴﻰ ﺟﺒﺎرى، نقاش و نمایشگاه گردان این نمایشگاه است. او بر این باور است که ﻓﯿﺮوزه ﺑﺨﺘﯿﺎرى، ﺧﻮد را در ﻣﺠﺎورت اﻣﺮى ﻓﺎﻧﻰ ﻗﺮار ﻣﻰدﻫﺪ ﺗﺎ اﯾﻦ آنِ ﻓﺎﻧﻰ را در رﻫﺎﺳﺎزى ﺧﻮﯾﺶ از اﻟﺰاﻣﺎت ﻧﻘﺎﺷﺎﻧﻪ و ﺑﺎ ﻋﺒﻮر از آداب ﻣﺮﺳﻮم ﺗﺼﻮﯾﺮى، ﻧﻤﺎﯾﺶ دﻫﺪ.
جباری درباره عنصر رنگ در آثار این هنرمند، اضافه می کند :« رﻧﮓﻫﺎى او ﻧﻪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺧﺼﻠﺖﻫﺎى ﮐﻼﺳﯿﮏ، ﭘﺨﺘﻪ ﺷﺪه و ﻧﻪ در ﻣﺠﺎورت ﻫﻨﺮ ﻣﺪرن، در اداى ﻓﺮم ﺑﻪ ﺗﺤﻠﯿﻞ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﺑﻠﮑﻪ او ﻓﻘﻂ ﺑﺮاى اﺑﺮاز ﺳﺎدﮔﻰِ ﻃﺒﯿﻌﺖ رﻧﮓﻫﺎی‌اش را ﺑﻪ ﺑﻠﻮغ ﻣﻰرﺳﺎﻧﺪ. و در اﯾﻦ ﻣﯿﺎن اﻓﺮاط و ﭘﺎﻓﺸﺎرى‌اش در ﻧﻮع اﻧﺘﺨﺎب و ﺧﻠﻮصِ رﻧﮓ، در اﻧﺘﺰاﻋﻰﺳﺎزى ﻓﺮم و ﻓﻀﺎ، او را از دﯾﮕﺮان ﻣﺘﻤﺎﯾﺰ ﻣﻰﺳﺎزد.»
بخشی از بازدید کنندگان این نمایشگاه ، شاگردان بختیاری هستند.فیروزه بختیاری از هنرمندان صاحب سبک در نقاشی آبرنگ نیز محسوب می‌شود که سالیان دراز شاگردان بسیاری تربیت کرده است. هر چند به فضای شهری و طبیعت بیجان گوشه چشمی دارد؛ با این حال عمده تمرکز او بر طبیعت در قالب درخت و گل است و به سخنی، طبیعت را به چالشِ انتزاع می‌کشاند و می‌توان طبیعت را شخصیت محوریِ آثار او دانست.
سخنی نمانده.باید به تماشای این تابلوها نشست و بازگشت به طبیعت را پیشه کرد.بازگشتی که یک رجوع ساده و همگانی نیست.باید از سطح سیمانیِ قرن به طبیعت پناه بُرد ؛ مگر آسایشی فراهم گردد.به تعبیر سهراب، ترسان از سایه خویش، به نی زار آمده ایم.